آخرین اخبار و جدید ترین خبر های دنیا در کم خبر

استعفای حاج آقای صدیقی خیلی خوب بود ولی کاش خیلی زودتر انجام می شد، بی آنکه خود ایشان و نظام و انقلاب و کشور و دین جوانان و اعتماد مردم این قدر آسیب ببیند.

«نوابغ دنیای مدرن»، مستندی از شبکه جهانی بی‌بی‌سی است که در سال 2016 در انگلیس تولید شد. بتانی هیوز، مجری برنامه، دانش‌آموخته تاریخ باستان و مدرن از دانشگاه آکسفورد است. مستند به زندگی و افکار مارکس، نیچه و فروید اختصاص دارد و نسخه دوبله شدۀ آن در سایت آپارات نیز قابلِ دسترس است.

پزشکیان با عقب‌نشینی از یک لایحه محدودکننده، نه عقب‌گرد، بلکه پیش‌روی اخلاقی و استراتژیک انجام داد؛ حرکتی که نه تنها با موازین حقوق اساسی منطبق بود، بلکه نشانه‌ای روشن از پایبندی به فرهنگ شنیدن، نه تحمیل، و تقویت اعتماد عمومی، نه تشدید گسست اجتماعی بود.

رویا خوب چیزی است. رویا به آدمی، جان می‌بخشد و انگیزه. رویا به جامعه، تاب تحمل می‌دهد و توانِ حرکت. حیف است برای این امر مهم، وزارتخانه‌ای نداریم.

 با شنیدن صدای جامعه مدنی، بالاخره جلوی یک اقدام ناصواب گرفته شد و هیات دولت امروز استرداد لایحه «مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی» را به تصویب رساند.

گوش دادن به سخنان وزیر ارتباطات در صحن علنی مجلس آدمی را که در این سرزمین چشم به تغییر و اصلاحات ساختاری دارد سخت ناامید می کند. این سخنان نشان می دهد ما به عنوان یک کشور در حال توسعه در برخی موارد حتی به مقدمات توسعه یافتگی هم نرسیده ایم چه رسد به آن که بخواهیم در آن زمینه حرفی هم برای گفتن داشته باشیم.

سوزاندن سلاح‌ها و قدم نهادن در مسیر مبارزات سیاسی صرف، حتی از سر اجبار و ناگزیری، بهتر از تداوم مسیر غیرقابل پیشبینی و مه آلود است.انتشار گسترده تصاویر خلع سلاح نمادین یک گروه سی نفره از اعضای پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان) در رسانه‌های منطقه و جهان، همان چیزی بود که اردوغان و اوجالان می‌خواستند.

نمی خواهم گناه تمام حوادث رخ داده را گردن مهاجران به شیراز بیندازم اما حرفم، حرف دادستان جنایی سابق شیراز است: جایی که اغلب یک مدل و طبقه خاص مهاجرپذیر باشد آمار حوادثش هم بیشتر است.

گفت و گوی تاکر کارلسون با مسعود پزشکیان بیش از حد انتظار جنجالی شد. قبل از این که به حواشی این مصاحبه بپردازیم بد نیست به نکته ای مهم اشاره کنم. بر سر هر چیز این مصاحبه اگر بتوان چند و چون کرد و اما و اگر آورد از فرم مصاحبه یعنی: نحوه ارائه و اجرای فنی و صوتی و تصویری آن هیچ رقمه نمی توان دفاع کرد. این بخش از ماجرا که اتفاقا بسیار مهم و تعیین کننده بود چیزی بیشتر از یک فاجعه ملی بود. در حد رئیس جمهور که چه عرض کنم حتی در حد لایو اینستاگرامی یک بلاگر درجه سه هم نبود.

پس از تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی به ایران عزیزتر از جانمان، انسجام ملی ایرانیان بار دیگر در برابر نگاه جهانیان قد علم کرد. اما در این میان، برخی جریان‌های تندرو با زبان آتشین و طردکننده، زخمی تازه بر پیکر هویت ملی نشانه گرفتند؛ زخمی که پیش از همه، روان کودکان این سرزمین را می‌خراشد و فردای ایران را تهدید می‌کند.

اگر کاره ای بودم می گفتم حتما روی سنگ مزار شهدای جنگ دوازده روزه بنویسند: «...به دست عوامل صهیونیستی و با همکاری نیروهای نفوذی به شهادت رسید». می نوشتم تا در تاریخ به یادگار بماند. هم خباثت آن هایی که ننگ وطن فروشی را در ازای لقمه نانی به جان خریدند و هم اهمال آنان که قرار بود حواسشان به امنیت این سرزمین باشد اما ترجیح دادند نفوذ را در لابلای روزنامه ها و استوری ها و روشنفکران و منتقدان جستجو کنند. باید در تاریخ این سرزمین ثبت شود که اگر دشمن در موقعیتی برابر به سراغمان می آمد هیچ حرفی برای گفتن نداشت اما او به غایت مکار بود و این را همگان می دانستند جز آن هایی که باید بدانند.

در پی تجاوز رژیم صهیونیستی به میهن‌مان، موضوع مهاجران افغانستانی در ایران وارد مرحله‌ای تازه شده است.

دکتر مهشید مشیری زبان‌شناس و فرهنگ‌نویس نامدار به دلیل ایست قلبی در پاریس درگذشت.

بیایید به یاد داشته باشیم: ایران، آغل نیست. ایران، حرم کرامت انسانی است. ایران، میراث مشترک همه ماست و باید با دست‌های مهربان و نگاه‌های باز، آن را به دست فرزندان‌مان بسپاریم.

در عصر ارتباطات که دسترسی به اطلاعات آسان‌تر از همیشه است برخی تصور می‌کنند در هر زمینه‌ای صاحب‌نظرند.

اول صبحی از خودم پرسیدم: در یک کشور توسعه یافته، در یک جهانِ رسانه‌ای و علمی شایسته سالار، فردی در قد و قواره‌ی وحید جلیلی، می‌توانست چه شغل و منصبی داشته باشد؟ شما هم از خودتان پرسیدید؟

در پاسخ به درشت و زشت گویی جماعتی که این روزها سوهان روح مردم شده اند و به جای سپاس و تکریم بزرگی ملت ایران و شرمساری از گذشته خود دهان به عربده و دشنام گشوده اند، بسیاری از عزیزان نکته ها گفته اند و نغزها نوشته اند. صاحب این قلم نیز بارها و بارها به مناسبت های مختلف از خجالت این جماعت پرُگویِ بیهوده گوی درآمده است، پس به پاسخ امروز دوستان و نوشته های پیشین خود بسنده می کنم اما بد نیست برای آن که این بنده نیز در تعرض به این هجمه ناسپاسان سهمی داشته باشم با تبارشناسی این قوم یأجوج و مأجوج گامی کوچک در راه شناسایی هرچه بهتر ایشان بردارم. چرا که هیچ چیزی بهتر از آگاهی نسبت به چیزی که با آن مشکل داریم نیست.

سیاست سایۀ سنگینی دارد که دست از سر اهلش در حیات و در ممات بر نمی‌دارد، تا بدان حدّ که رنگ خود را بر همه چیزشان، حتی احوالات شخصی و رفتارهای عادی، می‌زند.

این فاجعه در دانشگاهیان شایع‌تر شده است.برگردیم به چندسال پیش. یکی از اساتید مشهور دانشگاه تهران، کتابی تالیف کرد بسیارسترگ. به اندازه ای سترگ که دریک همایش بزرگداشت باحضور مسوولان عالی رتبه کشور به او ستایش نامه های بسیار دادند و به مقام پروفسوری ارتقا یافت.

مهارت هایمان را یکی پس از دیگری به هوش مصنوعی بسپاریم، قبول. در نهایت قرار است ما چه کاری انجام دهیم؟

اگر نفت و گاز در خدمت راهبردی مبتنی بر اقتصاد دریا قرار می‌گرفتند، امروز بندر شهید رجایی باید از نظر ظرفیت و کارکرد، رقیبی جدی برای بندر جبل‌علی در امارات می‌بود.

این روزها در ستایش آقای رئیسی حرف هایی زده می شود که مصداق تام و تمام ذم شبیه به مدح است. حرف هایی که نه تنها به محبوبیت ایشان نمی افزاید بلکه دستمایه ای می شود برای طنز و مطایبه و گاه تمسخر ایشان. از حرف های غلوآمیزی که در صدا و سیما درباره ایشان گفته می شود تا سخنان عجیب و غریب جناب محسن رضایی. در این میان سخنان آقای رضایی اهمیت ویژه ای دارد.

رهبر معظم انقلاب امروز در سخنان مهمی در باره مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا اظهارنظر کردند.

۱۱ سپتامبر۲۰۰۱ جهان شاهد حملات اعضای القاعده به برخی نقاط آمریکا بود که بلافاصله به بهانه ای برای حمله وسیع آمریکا به خاورمیانه تبدیل شد. عاملان حملات ۱۱ سپتامبر از اتباع سعودی ودارای گرایشات سلفی اخوانی بودند و توانستند با حملات خود ایده خاورمیانه جدید دولت جرج بوش را رونمایی کنند.

باور نکردم. گفتم احتمالا لغزش تایپی خبرنگاران بوده که هزار و دویست مراسم را صد و بیست هزار مراسم تایپ کرده اند یا مثلا دوازده هزار نقطه را به اشتباه صد و بیست هزار نوشته اند. حتی گفتم شاید رئیس بنیاد شهید این عدد را به اشتباه ذکر کرده و دیگران هم همین رقم اشتباهی را ثبت کرده اند. دست نگه داشتم بلکه تکذیبه ای، چیزی از راه برسد که نرسید. وقتی هم دیدم بعضی از دوستان به این همه شلوغ کاری اعتراض کردند و باز هم کسی در مقام توضیح بر نیامد یقین کردم که اصل خبر صحیح است و مشکل از من و امثال من است که هنوز به اخباری از این دست عادت نکرده ایم.

در آستانه برپایی نخستین فلوشیپ در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، جا دارد به سابقه تعامل صنعت نشر ایران و بازارهای جهانی هم بیندیشیم.

اکنون لحظه‌ای تاریخی فرا رسیده است: لحظه‌ای برای تصمیم، برای صلح، برای گذار از چرخه‌های فرساینده‌ی بی‌اعتمادی. اینک زمان آن است که برای فردای کودکان ایران عزیزمان، توافقی انسانی، عاقلانه ، هوشمندانه و شجاعانه رقم خورد. نه برای قدرت، که برای زندگی! نه برای فتح سیاسی، که برای نجات نسلی که هنوز حق انتخاب نداشته، اما عمیقاً حق زیستن دارد.

فیلم اعتراض دو سه نفر از مخلوقات خدا به مسئول ارشاد بوشهر حالم را خراب کرد. نه این که کار خاصی کرده باشند. نه. فقط رفته اند داخل اتاق مدیر و از او سئوال کرده اند که چرا مجوز برپایی فستیوال کوچه را صادر کرده است. از این شاهکارشان فیلم هم تهیه کرده اند و پخش کرده اند در فضای مجازی. بنده خدا آقای زندویان هم که فکر می کرده با مشتی آدم معقول مواجه است سعی کرده به آن ها توضیح بدهد که روال قانونی کار چه بوده. فکر می کنید چه پاسخی شنیده؟ :«شما چه مجبور بوده اید و چه نبوده اید بالاخره مجوز این «فحشا» را صادر کرده اید». دقیقا با همین ادبیات.

مراسم اختتامیه دومین دوره‌ی جشنواره قلم وکیل با معرفی صاحبان آثار برتر و تجلیل از داوران و هیات اجرایی جشنواره در بوشهر برگزار شد.

حادثه وحشتناکی در بندرعباس رخ داده است. یک فاجعه ملی. هیچ کس درباره حقیقت ماجرا چیزی نمی داند اما طبق معمول خون بازی راه می افتد. چپ و راست همان دقایق اول ماجرا به فکر آنند که چه جوری روی این موج خون و دود و آتش رقبای سیاسی شان را لجن مال کنند. پایداری چی ها که مدتی است روی بنیاد مستضعفان زوم کرده اند ضربه اول را می زنند. دشمنان دولت پای فرزند معاون اول رئیس جمهور را وسط می کشند.

قبل از این که به اصل ماجرا بپردازم به یک پرسش تکراری مدافعان صدا و سیما پاسخ می دهم. می گویند: اگر صدا و سیما بیننده ندارد پس چرا این قدر به صدا و سیما می پردازید؟ اصلا نزاع بر سر همین نکته است. سازمانی عریض و طویل با بودجه ای سرسام آور و دعوی ملی بودن چرا باید این همه ناکارآمد باشد؟ درست مثل روزنامه کیهان. روزنامه کیهان هم خواننده ندارد. در حالی که باید داشته باشد. مطالب روزنامه کیهان اگر سر از کانال های فیلتر شده در نیاورند به اندازه کارکنان روزنامه هم خواننده نخواهند داشت.

️بنا بر گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، در قانون بودجه سال ۱۴۰۴، علاوه بر ۳۵ هزار میلیارد تومان بودجه عمومی اختصاص‌یافته به صدا و سیما، مبلغ ۸ هزار میلیارد تومان نیز از محل درآمدهای اختصاصی آن سازمان در نظر گرفته شده است. در مجموع، اعتبارات صدا و سیما به ۴۳ هزار میلیارد تومان می‌رسد؛ به عبارت دیگر، روزانه حدود ۱۱۸ میلیارد تومان برای این سازمان از بیت المال هزینه می‌شود.

در صحنه‌ای از فیلم مارمولک(ساختۀ کمال تبریزی)، رضا مثقالیِ زندانی، معروف به «رضا مارمولک»، که با لباس یک روحانی از بیمارستان فرار کرده، منتظر تاکسی ایستاده است. بسیاری از تاکسی‌ها از مقابل او رد می‌شوند ولی سوارش نمی‌کنند. در نهایت جوانی او را سوار می‌کند و با دریغ و افسوس شکایت می‌کند که «این روزها مردم دیگر احترام(به روحانی) حالی‌شان نیست».

گرچه برخی اظهارنظرهای مقامات امریکایی و نیز شانتاژ رسانه های اسرائیل و طرفدارن صهیونیسم، نتیجه دور دوم مذاکرات را در هاله ای از ابهام فروبرده بود اما خبرهای رسیده نشان از آن دارد که جو آرامی بر مذاکرات امروز حاکم بوده است.